Babaya Mektup

Acilarin zamanla dindigini söyleyenler hakli midir yoksa hep orada kalirlar da insanlar onlari görmezden gelmeyi mi ögrenir Peki ya bunu ögrenemeyenler Yetemeyenler, basaramayanlar, sevemeyen ve sevilemeyenler Acilarini mi örterler yaralarinin üstüne Yalniz onlara yeter, yalniz onlari mi severler Yasamayi basaramadikca caresiz hisseden, caresiz hissettikce beceremedigi ne varsa tek tek pesine düsen bir adamin babasina yazdigi uzun mu uzun, keder yüklü hatiralarla kusatilmis bir mektuptur bu. Sen dünyada nerede degilsen, nereye ulasamazsan ben orada nefes alabilirmisim gibi geliyor, der babasina mektubunda ama bunu bile beceremez cünkü ondan ayri bir hayat düsünemez. Edebiyatin usta kalemlerinden Kafka, babasindan nasil etkilendigini, nasil bu hale geldigini anlatir satir satir ve yasamindan kapilar aralayip anilarini okuyanlarin önüne yigar. Bize düsense bari simdi birileri onu anlasin diye diri tutmaktir anlattiklarini. Sahi tüm yasamini asla yikamadigi bir gücün gölgesinde, onun agirliginin altinda ezilerek gecirmis bir adamin mümkün müdür hayata tutunmasi