Seytani Öyküler

Seytan Öyküler, 19. yüzyilin ikinci yarisinda Fransiz edebiyatinda büyük tartismalara yol acan siradisi yazar Barbey dAurevillynin skandal yaratan alti öyküsünden olusuyor. Daha basilmadan büyük bir merak, saskinlik uyandiracagi, hatta insanlari incitme basarisina ulasacagi söylenen öyküler düsünüldügünden cok daha fazla tepki alir. Toplum ahlakina ve genel adaba aykiri davranmakla suclanan Barbey eserinin amacinin erdemsizligin igrencligini göstererek insanlari ahlaka davet etmek oldugunu; eserinde cizdigi kötülügün ise iyilikle karistirilmamasi gerektigini, herkeste korku ve dehset uyandirmasi icin özellikle daha carpici bir renk verdigini aciklamak zorunda kalir. Dönemin toplumsal, siyas ve ahlak yapisini elestiren yazar, her ne kadar kendini Hiristiyan ahlakci olarak tanimlasa da, bir yandan da Byron ve Baudelaireden cok etkilenmistir ve belli bir yogunluga ulasan tutku ve günahi bazi ruhlar icin bir cesit erdem olarak görür.