Leo Brouwer'in Seçilmis Gitar Konçertolari Üzerine Kapsamli Bir Analiz

Leo Brouwer II. Dünya Savä¿ sonras¿nda ortaya ç¿kan avangart bestecilik tekniklerini klasik gitar müzi¿inde sistematik olarak kullanan ilk bestecidir. Küba müzi¿inin 20. yüzy¿ldaki geli¿imi boyunca ortaya ç¿kan ve Brouwer¿¿n yeti¿ti¿i müzik çevresinde bask¿n rol alan müzik ak¿mlar¿, Afro-Küban tarihsel geçmi¿ine dayanan folklorik müzik materyallerinin, evrensel bestecilik teknikleri ve formlar¿yla i¿lenerek Kübanizm alg¿s¿n¿ uluslararas¿ müzik platformuna tä¿may¿ amaçlamaktad¿r. Brouwer¿¿n müzi¿i, bu amaç do¿rultusunda atonal müzik, deneysel müzik, rastlant¿sal müzik ve minimalist müzik ögelerinin, klasik formlar alt¿nda Afro-Küban ritim ve melodik yap¿lar¿yla sentezlendi¿i bir özellik göstermektedir. Bu çal¿¿mada Brouwer¿¿n 1985¿te besteledi¿i üçüncü gitar konçertosu Concerto de Elegiaco ve 1987¿de besteledi¿i dördüncü gitar konçertosu Concerto de Toronto üzerine yap¿lan incelemelerle, bestecinin 20. yüzy¿l gitar müzi¿inde önemli bir geli¿im gösteren konçerto formuna kazand¿rd¿¿¿ yenilikçi özellikler tart¿¿¿lmaktad¿r. Bestecinin solo gitar müzi¿inde kulland¿¿¿ bestecilik tekniklerini orkestra içerikli konçertolara hangi yöntemlerle uygulad¿¿¿ arät¿r¿lmaktad¿r.