Kuzgun ve Sirma

Kulübesinin kapisindan bir disi geyik basini uzatmisti önce. Hic ses cikarmadan, o incecik zarif bacaklariyla dans edercesine, yumusacik yürüyerek kulübeye girmis ve odada sessizce dolasmisti. Sonra gelip yataginda güclükle dogrulan Kuzgunun önünde durmus, yaslarla dolu güzelim iri, kara gözleriyle bakmisti ona. Ama gözlerindeki yaslar süzülüp akmiyor, simsiyah derin bakislarinin icinde isildayip duruyordu. Sanki gözlerinin ardindaki engin kara deniz kabarmis, tasmak üzereydi. Agzini kipirdatmadan ve ses cikarmadan, öylece Kuzgunun gözlerinin icine bakarak konustu. Daha dogrusu Kuzgun onun konusmasini, söylediklerini kulagiyla degil yüregiyle dinledi, cünkü kulaginda yankilanan herhangi bir ses yoktu.