Kürdinsan

... Nehrin kenarinda hayvanlarini otlatan birkac cocuk bizi gördü. Kosup yanimiza geldiler. Bizden yasca büyüktüler. Ellerinde sopalari, bizi dövecek gibi duruyorlardi. Ama galiba acidilar, yorgun ve de korkmus halimizi görünce. Merakli gözlerle bizi süzüyorlardi. Türkce bir seyler söylediler. Anlamadik. Biz de Kürtce Ercise gidecegimizi söyledik. Onlar anlamadilar. Birinin elinde bizim oralarda destenan dedigimiz, ara ara bir parca koparip yedigi bir tandir ekmegi vardi. Gözümü ekmekten alamiyordum. Cocuk fark etti. Yarisini kesip bize verdi. Ac susuz yaklasik 10 km yol yürümüstük. Bu, Türkle, Türkceyle ilk karsilasmamdi. Bana yabanciydi. Ama Türkce konusan Ercisli cocuk, ekmegini benimle paylasan biri olarak kazindi bellegime......Halepce katliaminin üzerinden birkac ay gecmisti. Istanbul Sultanahmet meydaninda bir grup Kürt genci oturma eylemi yapiyorlardi. Etraflarini polis sarmisti. Ben de Islamci bir Türk arkadasimla oradan geciyordum. Merak ettik oturanlari bir süre izledik. Iclerinde ikimizin de tanidigi Islamci bir Kürt genci vardi. Arkadasim sasirmisti aslinda ben de. Arkadasim biraz saka yollu senin ne isin var orda dedi. Cogunluk solcu oldugu icin. Oturma eylemine katilan Islamci Kürt, Sen neden burada degilsin dedi. Bu sözü bir Kürt olarak bana degil de Türk olan arkadasima demesi manidardi...Türkler ve Kürtler ilk tanistiklari günden bu yana ekmeklerini paylastilar. En acili günlerinde simsicak yüreklerini yani baslarinda buldular. Modern zamanlarin kader kardesligimizi bozan parantezini kapatmanin zamani gelmedi mi