Iphigenia Tauriste

Euripides MÖ y.484-406 Atinanin yetistirdigi üc büyük tragedya sairi arasinda en fazla eseri günümüze ulasan sanatci olarak özel bir yeri vardir. Bu özelligi senliklerde Aiskhylos ve Sophokles kadar birincilik ödülü kazanmamis olsa da halk arasinda daha cok begenilen bir ozan olmasina baglanir. Euripidesin oyun kahramanlari insana özgü zayiflik ve kusurlari tasirlar, yasadiklari tragedyalar da bu kusurlari ile vazgecemedikleri tutkularindankaynaklanir. Euripides cagdas tiyatroya en yakin eserler veren klasik ozan, ya da modern ozanlarin ilki sayilabilir. Ölümünden sonra sahnelenen Iphigenia Auliste tragedyasinin devami oldugu halde Iphigenia Tauriste daha önce, MÖ 414-413te sahnelenmistir. Eser Antik Yunan toplumunda cok deger verilen bir konuyu, dostluk ve kardes sevgisini konu eder. Aristotelesin Poetikada siklikla degindigi Iphigenia Tauriste, antik tiyatronun teknik acisindan en basarili örneklerinden biri kabul edilir.