Ethiek en politiek: Bondgenoten of vijanden?

Op het hoogtepunt van de recente beroering in het Amerikaanse leven kondigde een voormalige burgemeester van New York aan dat de partijdige binnenlandse politiek moet worden gevoerd als oorlogsvoering. Volgens de burgemeester worden partijdige conflicten vandaag de dag niet alleen aangewakkerd door alledaagse belangen (waarover onderhandeld kan worden), maar door een diepere, bijna apocalyptische "cultuuroorlog", waarbij er alleen winnaars en verliezers kunnen zijn. Zoals men moet beseffen, was het standpunt van de burgemeester niet louter een geïsoleerde, particuliere mening, maar weerspiegelde het een breder maatschappelijk credo volgens hetwelk politiek niets anders is dan een strijd om de macht. Nieuw in zijn uitspraak was de radicale toepassing van dit credo op binnenlandse aangelegenheden. In het verleden was dit credo een van de "gemeenplaatsen" van de wereldpolitiek of de internationale politiek, dat wil zeggen, van de interactie tussen natiestaten waarvan de inwoners elkaar vijandig gezind waren, waardoor oorlog bijna onvermijdelijk was. Op dit niveau is men voldoende vertrouwd met de tegenstelling tussen Amerika's vrienden en haar vijanden of (in ruimere zin) tussen de "vrije wereld" en de "as van het kwaad".