De heropgerichte Oost-Afrikaanse Gemeenschap

Dit boek onderzoekt de aanpak van de federatie van de Oost-Afrikaanse staten. Het vergelijkt de neo-functionele fast-tracking van de nieuw leven ingeblazen Oostafrikaanse Gemeenschap, EAC (1990) met de traditionele functionalistische benadering die werd gehanteerd door de nu ter ziele gegane eerste Oostafrikaanse Gemeenschap (1967-1977). Een diepgaande beschouwing over de versnelde totstandkoming van de politieke federatie verduidelijkt het belangrijkste verschil tussen beide. Een gedetailleerde studie van de bestuurlijke structuur van de gemeenschap belicht verder het besluitvormingsmechanisme van de nieuwe EAC als een indicatie van de gevolgde aanpak. De auteur wijst op de lessen die kunnen worden getrokken uit de ter ziele gegane EAC en die moeten worden versterkt om de neo-functionele pogingen van de nieuw leven ingeblazen gemeenschap kracht bij te zetten, terwijl hij de aandacht vestigt op de valkuilen die tot de ondergang van de EAC hebben geleid en die als leidraad zouden moeten dienen voor de huidige pogingen. Het boek analyseert paradigma's die elders zijn toegepast en overdenkt de keuze van Oost-Afrika: hadden we het beter kunnen doen? Ten slotte waagt de auteur zich in de hoofden van de Oost-Afrikaanse bevolking en vraagt zich af of zij klaar is voor politieke federatie, vooral op een snelle manier.