Communicatierechten, democratie en erfgoed

In zijn totaliteit probeert het huidige werk het discours rond communicatierechten te relateren aan debatten over democratische legitimiteit, waarbij het specifiek de relevantie ervan voor het opkomende beleid van de EU uitwerkt. Empirisch gezien is het de bedoeling om de meest in het oog springende maatregelen te identificeren die op EU-niveau worden genomen en die gevolgen hebben voor de communicatierechten van de burgers, en meer in het bijzonder om een kritische analyse te geven van de opname en ontwikkeling van een van de belangrijkste van deze rechten in de wetgeving en het beleid van de EU, namelijk het recht op informatie. Het eerste deel van dit boek probeert het concept van communicatierechten vanuit een historisch perspectief te verduidelijken en de ontwikkeling van het internationale politieke en wetenschappelijke discours te schetsen. Het tweede deel koppelt het concept aan het lopende wetenschappelijke debat over de legitimatie van supranationale regelgeving en pleit voor de erkenning van communicatierechten als essentiële rechten van Europese burgers. Vervolgens worden de meest relevante gebieden van het beleid en de wetgeving van de EU die deze rechten beïnvloeden, geïdentificeerd en geanalyseerd. Ten slotte zal het recht op toegang tot informatie nader worden onderzocht aan de hand van twee afzonderlijke casestudies.