Canistan

Ocagin üstündeki rafta yanan zeytinyagi kandilinin soluk isiginda ayak ucunda duran adamin yüzü yabanci gibi degildi ama kim oldugunu cikaramadi. Basinda yerlesik bir agri vardi. Ceteler. Sonunda basildik iste. Aptal gibi firladim disari; tüfegi alip beklemeliydim. Baga cikmayalim bu yaz; her gün gider geliriz; geceleri köyde kalalim deyip durduydu Fatma. Dinlemedim...Yusuf Atilganin tamamlamadan biraktigi ücüncü romani Canistan, ölümünden cok sonra, ilk kez 2000 yilinda yayimlandi. Romanin cografyasi yine Manisa; ama bu kez dönem farkli. Anadolunun isgal edildigi, direnis cetelerinin kuruldugu yillar, anasini birakip köylere, ciftliklere calismaya giden caliskan, isbilir köylü cocugu Selim... Okuyunca göreceksiniz; üc bölümden olusan bu kisa anlati hic de yarim kalmis degil. Son derece güclü bir dil ve saglam gözlemlerle dolu, tam bir usta eseri...