S Z

20. yüzyilin önemli denemeci, elestirmen ve göstergebilimcisi Roland Barthes döneminin kuramsal söylemlerinin ve entelektüel hareketlerinin cogulluguyla diyaloga girerek dilin kurumlasmis iktidarlarina saldiriyor. cole Pratique des Hautes tudesde 1968 ve 1969 yillarindaki bir seminer calismasinin ürünü olan bu serüvende, Balzacin oldukca az taninan ama doruktaki yapitlarindan biri diye önemine Georges Bataillein da vurgu yaptigi cok-katmanli ve bulmacamsi öyküsü Sarrasinedir Barthesin elindeki malzeme. Barthes, Balzacin metnini sözcük birimlerine varana dek didiklerken, bir metnin alt katmanlarinda dolanmanin yollarini göstererek essiz bir okuma söleni sunuyor; bir öykü nasil yazilir sorusuna verdigi cevaplarla da arzu edene yazarligin gizemli dehlizlerinde kilavuz oluyor. Hadim edilmenin drami, aldatilan asik, sanat, müzik, yaraticilik gibi temalarla katman katman örülmüs Balzac öyküsünü, 20. yüzyilin cok-disiplinli elestirel analizleri esliginde bir partisyon gibi parcalayip bölen, metnin ic sesini dinleyen Barthes, elestirinin ve okumanin cogulluguna oldugu kadar, yazinin iktidarini hedef alan özgürlestirici ve kolektif bir calismaya da isaret ediyor.